เมื่อมองย้อนกลับไป ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มาทำงานด้าน IT เนื่องจากตัวเองเป็นเด็กที่เติบโตมาจากชนบทชีวิตค่อนข้างลำบาก ช่วงชีวิตที่เปลี่ยนผ่าน เคยเห็นทีวีเครื่องแรกของหมู่บ้าน หนังขายยา หนังเร่ เคยคิดว่าทีวีทำไมมีคนอยู่ในนั้น มีคนเล็กๆ อยู่ในนั้นหรือเปล่า คิดไปก็เป็นเรื่องตลก
ความฝันของเด็กชนบทโดยทั่วไปก็คือเรียนจบก็หางานทำในกทม. ไม่เคยคิดเรื่องเป็นข้าราชการ เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องไกลเกินฝัน
จนมาวันหนึ่งได้มาทำงานที่รพ.จิตเวชฯ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องฟลุ๊ค หรือเปล่า เพราะมาสอบทิ้งไว้จนลืมไปแล้ว พี่เขาถึงเรียกตัวมาทำงาน ช่วงแรกที่มาทำงานก็เป็นเหมือนเด็กไทยในทั่วไป คือรู้ในตำราท่องจำ แต่ไม่เคยปฏิบัติ เวลามาทำงานแล้วทำงานไม่ได้เลย จนท้อ ระบบ
้
ด้านระบบเครือข่าย
โชคดีนิดหนึ่งครับที่จิตเวชฯ ได้มีการวางสายระบบเครือข่ายไว้หมดแล้ว แต่คอมพิวเตอร์ก็มีไม่กี่สิบเครื่อง (ประมาณ 15 เครื่อง) แต่ IT จิตเวช เมื่อก่อนเหมือนกับหน่วยงานราชการทั่วไป คือไม่มีใครดูแล อะไรต้องพึ่งพาร้านค้าเป็นหลัก ทำให้บางครั้งระบบ หลายๆ อย่างก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ระบบ Internet ใช้ IPTV จำกัดปริมาณการดาวน์โหลด 150 Mb. ต่อเดือน ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง ค่าบริการที่แสนแพง แต่ก็ไม่มีทางเลือก เนื่องจากเป็นหน่วยงานที่อยู่ในซอกลึก อะไรก็เข้าไม่ถึง
จนมาช่วงหนึ่งที่เริ่มมีระบบ Internet ตัวใหม่ขึ้นมา คือ IP STAR ดีขึ้นมานิดหน่อยที่ ความเพิ่มประิมาณดาวน์โหลด และอัพโหลด อยู่ที่ 750 Mb ทรมานใช้ อยู่ อีกพักก็เพิ่มเป็น 1.5 GB.
ในช่วงที่ ADSL รุ่งเรื่อง แต่สอบถามบริษัทอะไรก็ไม่สามารถเดินสายให้ได้เนื่องจากไม่คุ้มค่าใช้จ่าย
แต่ก็มีบริษัทเดียวครับที่กล้ืาลงทุน คือบริษัท CAT ที่กล้าลงทุนเ ดินสายมากกว่า 4 กิโลเมตร เป็น ADSL เลยทำให้เราสามารถใช้งาน Internet ADSL ได้ ส่วนระบบ อื่นๆ ไม่ต้องพูดถึงครับ เพราะแต่ละบริษัทให้เราออกค่าใช้จ่ายเอง เฉพาะค่าสายก็ 2-3 แสนแล้ว ส่วนค่าบริการรายเดือนก็เป็นหมื่น ผู้บริหารคงไม่กล้าลงทุนกับระบบนี้ครับ เนื่องจากไม่รู้ว่าสิ่งที่ลงทุนไประดับนั้นจะคุ้มค่าใช้จ่ายหรือเปล่า
ด้านซอฟแวร์
ตอนผมเข้ามาใหม่ๆ รพ. ได้เริ่มนำโปรแกรมระบบเวชระเบียนมาใช้แล้ว คือ โปรแกรม Ezhosp ในบริบทของโรงพยาบาล ที่ไม่ได้ใช้งานอะไรมากมายคือใช้เพียงแค่ บันทึกเวชระเบียน ออกนัด คีย์ยา เก็บเงินได้
แต่หลายอย่างต้องมีการเปลี่ยนแปลง เมื่อหน่วยงานเติบโตมากขึ้นความต้องการของข้อมูลที่มีมากขึ้น จึงต้องมีการเปลี่ยนแปลงเรื่องระบบ เนื่องจากเงินทุนด้านการพัฒนาระบบสารสนเทศในแต่ละปีจำนวนจำกัด เราจึงขอให้ผู้ใหญใจดี อย่างพี่โด้ จากรพ.สมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย มาช่วยเหลือในการขึ้นระบบ Hosxp เมื่อปี 1 กันยายน 2554 และคอยให้ความช่วยเหลือตลอดมา จนวันนี้ก็ครบรอบ 1 ปีแล้ว และก็ครบรอบการทำงานของผม 10 ปีเต็มพอดี
ทุกวันนี้ด้านระบบ IT ของรพ. ก็เข้าที่เข้าทางมากขึ้น มีการสนับสนุนที่มากขึ้นเนื่องจากสิ่งที่เราได้ทำมันไ้ด้ก่อให้เกิดผลสำเร็จของงานหลายๆ ด้าน ทั้งการบริการผู้ป่วย ความเสี่ยงเรื่องการใช้ยา ลดภาระของการทำงาน ไว้วันหลังผมจะสรุปภาพรวมการพัฒนาระบบ Hosxp ของโรงพยาบาลจิตเวชฯ ให้ฟังว่าเป็นยังไง
ทิศทางการพัฒนาต่อไป โชคดีครับที่จังหวัดเลยของเราพยายามที่จะรวมกลุ่มไอที กันเพื่อช่วยเหลือแบ่งปัน และพัฒนาร่วมกัน เป็นสิ่งที่ผมประทับใจมาก อย่างน้อยเราก็ไม่ได้เดินแค่คนเดียว เพียงลำพังครับ แต่มันก็ยังขาดอีกหลายๆ อย่างที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา หรือมีการพัฒนาแลัวแต่ยังไม่ได้นำมาใช้อย่างจริงจัง ได้แก่ระบบบุคลากร และระบบเงินเดือน และระบบพัสดุ คงต้องพัฒนากันต่อไปครับ
วันนี้เริ่มง่วงๆ เบลอ เริ่มเขียนวกไปวนมาละ ตามประสาคนมือใหม่ครับ เพิ่งให้เขียน
แต่ก็จะพยายามเขียนครับอาจจะไม่ดีพอ แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย จริงไหมครับ
ถ้าวันนั้นผมตอบปฏิเสธว่าไม่มาทำงานที่นี่ ก็ไม่รู้ว่าชีิวิตผมจะเป็นเช่นไรเหมือนกันครับ
วันนี้ผมขอเล่าแค่นี้ก่อนครับ ...
